Weg van de gebaande paden

De weg van je hart is een slingerpad

Had jij goede voornemens voor 2018? Rond deze tijd van het jaar zijn ze meestal vergeten of mislukt of allebei. Maar op de één of andere manier vinden we het blijkbaar toch nog prettig om bepaalde gewenste veranderingen in ons leven op te hangen aan een datum. Vanaf 1 januari ga ik stoppen met suiker; na de zomervakantie ga ik leren mijn grenzen aan te geven; je kent het wel.

In een artikel over goede voornemens lazen we een uitspraak van iemand die deskundig  is op het gebied van veranderingen. Zij schetste eigenlijk best een mooie metafoor. Je hersenen zijn gewend aan de gebaande paden die ze altijd hebben gevolgd, legde ze uit. Dus voor je het weet, sla je onbewust steeds opnieuw diezelfde wegen in.

Zwarte koffie

Herkenbaar inderdaad. Ook wij hebben van die patronen die, als we ze niet af en toe in heroverweging nemen, jaren voort kunnen duren. Zelfs als ze ons allang niet meer dienen. Zo wisten wij allebei al jaren dat onze darmen niet zo goed reageerden op melk. Maar ja, we waren zo gek op onze cappuccino’s en café lattes. Die hoorden echt bij ons koffieoverleg dat we dagelijks houden in steeds een ander gezellig tentje in de buurt. Maar op een dag, een paar jaar geleden, zagen we tot onze ontsteltenis hoeveel melk er in één zo’n latte ging... Toen besloten we van de ene op de andere dag over te gaan op zwarte koffie. Het heeft ongeveer een maand geduurd voordat we aan de smaak gewend waren en misschien nog wel een maand voordat we ook echt konden genieten van een kopje zwarte koffie. Inmiddels zouden we niet meer anders willen, al zijn we wel kieskeurig geworden...  Als ze ergens geen goeie koffie maken, dan gaan we er niet heen.

We gaan weer even verder met de metafoor over het aanbrengen van veranderingen in je leven. Dat kon volgens de deskundige alleen door een nieuw vervangend pad te maken en vervolgens je hersenen te trainen om die nieuwe weg te gaan zien als de ‘normale weg’ die je dus voortaan automatisch inslaat... Dat is precies wat wij destijds hebben gedaan bij het minderen van onze melkconsumptie. We zijn gewend geraakt aan de zwarte koffie en de neiging om een café latte te bestellen is helemaal verdwenen.

Minder gebaande paden

Toch klopte er voor ons gevoel iets niet. Sinds we steeds consequenter leven vanuit ons hart en volgens onze persoonlijke missie, zijn er namelijk ook steeds minder gebaande paden.
Einstein zei al dat je een probleem niet kunt oplossen op het niveau van denken waarmee het is veroorzaakt. En is dat niet wat je eigenlijk doet als je het ene gebaande pad (of in dit geval voedingsvoorschrift) vervangt door het andere?

We hadden er destijds ook voor kunnen kiezen om meer op ons gevoel af te gaan en elke dag precies dat drankje te bestellen waar we op dat moment behoefte aan hadden. Het volgen van gebaande paden komt bijna altijd uit het denken voort. En het feit dat je ze blijft volgen, komt meestal doordat je je nog niet vrij genoeg voelt om te leven vanuit je hart.

Leven vanuit je hart betekent ook dat je de moed hebt om een pad af te sluiten zonder alvast een nieuw pad te hakken. Om die bomen in dat bos te laten staan waar ze staan en daar tussendoor jouw eigen weg te vinden. Die weg is niet rechttoe rechtaan. Waarschijnlijk wordt het een prachtig slingerpad. Maar het leuke is dat je dat nu nog niet weet. Want jouw nieuwe weg ontstaat gaandeweg en vormt zich verder bij elke stap die jij zet vanuit de grond van je hart.