Boek Leven in balans en gewoon gelukkig zijn Ontdek ons boek: Leven in balans en gewoon gelukkig zijn

Alles in Balans

Het leven op Facebook fake of echt?

Regelmatig krijg ik van mensen te horen dat Facebook fake is, dat mensen er alleen maar de schijn ophouden en doen alsof ze een fantastisch leven leiden. En de laatste tijd hoor ik steeds vaker dat mensen om die reden zijn gestopt met social media.

Nu weet ik niet of het klopt dat zoveel mensen de schijn ophouden en hun best doen om een zogenaamd perfect leven neer te zetten. Waarschijnlijk gebeurt het wel, want dat zie je in het ‘echte leven’ ook. Ik ken genoeg mensen die altijd vertellen dat het goed gaat en anderen willen doen geloven dat het ze geen enkele moeite kost altijd al die ballen in de lucht te houden. Facebook of niet, die behoefte hebben mensen inderdaad. Niet omdat ze anderen de ogen willen uitsteken, maar vaak omdat ze bang zijn om te falen, vooral tegenover zichzelf.

Buitenkant

Aan de andere kant hebben we vaak ook de neiging om van de buitenkant naar anderen te kijken en ‘zomaar’ te concluderen dat het met die anderen dus allemaal prima gaat. Dat die vast niet tegen al die stomme dingen aanlopen die jij elke dag tegenkomt. Dat ze elke dag blij hun bed uitspringen, meteen weten welke beeldige outfit ze vandaag moeten aantrekken, dan, uiteraard, heel gezond ontbijten, waardoor ze altijd maar slank blijven, om vervolgens, heel relaxed, met een kop koffie in de trein te gaan zitten op weg naar hun werk waar ze natuurlijk enorm populair zijn en waar alles de hele dag heel soepel verloopt... 

We weten niet wat zich afspeelt achter de deuren van een gemiddeld huishouden. Maar we kunnen er gerust vanuit gaan dat het nergens gaat zoals in de reclame of in onze fantasie over die buren die alles zo perfect voor elkaar lijken te hebben.Iedereen heeft zijn hobbels en uitdagingen in het leven en iedereen heeft dagen (en soms weken of maanden) waar je je doorheen moet slepen.

In mijn holletje 

Dan weer even terug naar Facebook. Ik ben eens gaan nadenken hoe ik dat zelf doe. Ik merk dat ik vooral iets op mijn persoonlijke pagina plaats op momenten dat ik blij ben en tevreden met het leven. Op die momenten voel ik me goed en gaan mijn gedachten uit naar mijn omgeving. Dan vind ik het fijn om dat te delen.Op momenten daarentegen, waarop ik me niet zo goed voel, heb ik die neiging veel minder. Het is weer nét als in het gewone leven: Als ik me goed voel, heb ik zin om naar buiten te gaan en een praatje te maken met de mensen die ik tegenkom. En als ik me minder voel, dan blijf ik liever binnen en trek ik me terug in mijn holletje. Dan zorg ik even goed voor mezelf en dan kom ik pas weer naar buiten als ik er weer een beetje ben.

Dat betekent niet dat ik mijn downs, mijn verdriet en mijn boosheid met niemand deel. Ik vind het soms heerlijk om even te kunnen spuien of uit te huilen. Daar kies ik dan wel iemand voor uit die mij ook echt kan helpen. Iemand die niet samen met mij in de put gaat zitten, maar die gewoon even naar me luistert en me eventueel helpt de dingen weer helder te zien. Naast Arjen, zijn er maar een paar mensen in mijn leven bij wie ik het gevoel heb dat dat kan, maar dat is ook genoeg.

Grote groep 

We leven in een maatschappij die sneller gaat dan onze evolutie. Ik las laatst een interview met een bioloog die aangaf dat we als mens eigenlijk gemaakt zijn om te leven in een groep. Een niet te grote groep van maximaal 150 mensen. Dat kun je behappen en in die groep kun je je veilig voelen. Daar zorgde je dan ook wel voor met elkaar, want je wist dat je van elkaar afhankelijk was.

Dankzij internet en de social media kunnen we contact hebben en onderhouden met een veeeeeel grotere groep mensen. Dat is aan de ene kant leuk, maar dat is ook een enorme uitdaging. Want wij zijn er dus helemaal niet op ingesteld om met zoveel mensen tegelijk echt wezenlijk contact te onderhouden. Dat zouden we misschien wel willen, maar we zijn er (nog) niet toe in staat. Dus in afwachting van misschien weer een nieuwe sprong in onze evolutie, moeten we ons een beetje behelpen en zorgen dat we niet verdrinken in de grote stroom.

Dat betekent ook dat iedereen voor zichzelf een weg moet zoeken om op zijn eigen manier dingen te delen met anderen. Met of zonder gebruik van social media. En soms door te experimenteren. Wat gebeurt er als je je blije momenten deelt? En wat gebeurt er als je je minder blije momenten deelt? Daarbij zou ik er wel altijd voor kiezen om eerlijk te zijn in wat je deelt en dus alleen blije momenten te delen als ze ook echt blij zijn. De schijn ophouden kost op den duur een heleboel energie en je wordt er zeker niet gelukkig van.

Waar je aandacht aan geeft 

Alles waar je aandacht aan geeft, groeit, lees je wel eens. En dat vind ik een mooie uitspraak. Als ik aandacht geef aan mijn vreugdevolle en liefdevolle momenten en dat gevoel naar buiten breng, maak ik die vreugde en liefde groter en neem ik daar — misschien — anderen in mee.Maar als ik (te) veel aandacht geef aan mijn mindere momenten, dan maak ik die momenten naar mijn gevoel groter dan ze zouden moeten zijn. Als ik op een ochtend down wakker word en ik zet dat meteen op Facebook, heb ik kans dat ik de week erna nog de vraag van mensen krijg of het alweer wat beter gaat. Terwijl ik het zelf misschien allang weer ben vergeten... 

Nu besef ik heel goed dat ik in een luxe positie verkeer met een man bij wie ik alles kwijt kan en daarnaast nog een paar dierbare mensen met wie ik mijn diepste zielenroerselen kan delen. Als je niet in die positie bent en je bent en je voelt je vaak alleen, is het een stuk lastiger. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je er wel af en toe voor kiest om het uit te schreeuwen dat je het (even) niet ziet zitten en dat je dat ook op Facebook meldt. Gelukkig zijn er dan altijd mensen die met je meeleven. En je kunt daarnaast natuurlijk ook gericht mensen benaderen via een persoonlijk bericht, als je je verhaal liever aan een enkeling kwijt wilt.

Maar al met al denk ik dus — nee, weet ik zeker — dat niemands leven alleen over rozen gaat. En mocht je dat toch denken? Vraag er dan eens naar. Spreek iemand er eens persoonlijk op aan en vertel hem of haar dat je het idee hebt dat hem of haar nooit iets tegen zit in het leven. Je zult waarschijnlijk verrast zijn van het antwoord...