Als je niet meer weet wie je bent

Als je iets wilt veranderen in je leven, is het niet alleen belangrijk een beeld te hebben van wie je bent. Het is minstens zo belangrijk om een beeld te hebben van wie je eigenlijk niet bent, maar wél probeert te zijn. En dat is het deel van jou dat gestuurd wordt door je aangeleerde eigenschappen, die wij drijfveren noemen. Een setje aangeleerde gewoonten en patronen die je je in de loop van je leven steeds meer eigen maakt en die bij je gaan horen als een tweede natuur. En op een gegeven moment weet je niet eens meer wat je leuk vindt, omdat alles afhankelijk is geworden van de mensen en de situaties om je heen...

Een van de meest voorkomende drijfveren of aangeleerde eigenschappen is de behoefte aan erkenning en waardering. Als deze drijfveer lange tijd jouw leven heeft bepaald, dan kan het zijn dat je op een gegeven moment niet meer weet wie je bent. Dat je niet meer weet wat je leuk vindt omdat je eigenlijk altijd als een soort kameleon met je omgeving bent meegekleurd. Alles wat je doet en zelfs hoe jij je voelt, is afhankelijk geworden van de mensen en de situaties om je heen. Kortom, je bent jezelf langzamerhand kwijtgeraakt. 

Overlevingsstrategieën

Behoefte aan erkenning en waardering hebben we trouwens allemaal. Maar als daar niet van jongs af aan in een gezonde mate in is voorzien, dan kan deze behoefte zich ontwikkelen tot een drijfveer die je doen en laten op allerlei manieren kan beïnvloeden. Je ontwikkelt, onbewust, een soort onstilbare honger naar erkenning en waardering en voor je het weet, staat een groot deel van jouw handelen in het teken hiervan. Er zijn weinig mensen die niet (in meer of mindere mate) last hebben van de drijfveer ‘Behoefte aan erkenning en waardering’ . En omdat we allemaal anders zijn, ontwikkelt iedereen zijn eigen manieren om alsnog in die behoefte aan erkenning en waardering te voorzien. Dat zijn de overlevingsstrategieën.

Verschillende aspecten

Die strategieën variëren van mens tot mens. De één heeft slechts enkele aspecten en de ander heeft het hele rijtje. Bij de drijfveer ‘behoefte aan erkenning en waardering’ gaat het dan bijvoorbeeld om aardig of lief gevonden willen worden, gezien en gehoord willen worden, serieus genomen willen worden, altijd zorgen dat je aandacht krijgt, of juist op de achtergrond blijven maar intussen daar wel alles regelen en zorgen dat alles goed voor elkaar is, de neiging om je op te offeren, de neiging conflicten te vermijden, moeite hebben met grenzen aangeven, enzovoort.

Van complimenten word je niet gelukkig, want de omgeving waardeertje om dat wat je in wezen niet bent...

Als dergelijke overlevingsstrategieën jarenlang, of misschien wel het grootste deel van jouw leven jouw handelen hebben bepaald, dan kan het zijn dat de omgeving jou een fantastisch persoon vindt terwijl jij zelf helemaal niet zo tevreden bent. Sterker nog: het kan goed zijn dat helemaal uitgeput bent dat je nog weinig leuks kunt ontdekken aan jezelf of aan je leven.
Van complimenten word je niet gelukkig, want de omgeving waardeert jou om al die dingen waar je jarenlang je best voor hebt gedaan maar die je in wezen niet bent.

Drijfveren kosten energie

Van jarenlang dingen doen die niet bij je horen raak je uiteindelijk oververmoeid. Je aangeleerde eigenschappen ofwel drijfveren, kosten namelijk altijd energie. Terwijl je ook aangeboren eigenschappen hebt, die je juist energie geven. Dat zijn de eigenschappen die horen bij jouw persoonlijke missie in dit leven. Wat kwam je ook weer doen hier op aarde? Zeker voor iemand die zich altijd heeft laten leiden door zijn behoefte aan erkenning en waardering, is dat een bijna onmogelijke vraag om te beantwoorden.

Je ziel heeft tijd en liefde nodig om opnieuw te ontwaken

En er is maar één manier waarop je het antwoord vindt. En dat is stil worden in jezelf en weer gaan voelen. Zorgen dat je in het nu bent en alle zogenaamde verwachtingen, van jezelf of anderen alleen maar observeren. Al die dingen die je eigenlijk zou moeten, die misschien wel of misschien niet van je verwacht worden. Ze spelen geen enkele rol in die eerste stap die je nu gaat zetten. Want die eerste stap is er één uit pure blijheid. En vind je het moeilijk om te voelen? Laat dan je zintuigen je de weg wijzen. Is er een bloem die je van dichtbij wilt bekijken? Een mooi stuk muziek waar je naar wilt luisteren? Een lekker zacht dekentje waar je even onder wilt kruipen? Een vriend of vriendin die je wilt knuffelen? Volg dat gevoel. En de volgende stap dient zich aan in het volgende stille moment. Zo vormt het pad zich langzaam maar zeker onder je voeten. En voel je steeds beter en duidelijker wat jij nodig hebt om gelukkig en bovenal jezelf te zijn. Maar heb geduld met jezelf. Je ziel heeft tijd en liefde nodig om te ontwaken en er (opnieuw) te mogen zijn.