Ja zeggen terwijl je nee voelt

Een onderwerp dat vaak terugkomt, zowel in de zakelijke coaching als bij coaching in de privésfeer, is de neiging van mensen om te snel ja te zeggen. We weten allemaal dat het belangrijk is om je grenzen aan te geven, maar voor je het weet, overschrijd je ze zelf meerdere keren op een dag. Door automatisch ja te zeggen als iemand je iets vraagt, ook als je van binnen eigenlijk een nee voelt. Of als je het nog niet weet en dus eigenlijk bedenktijd nodig hebt. Maar heb je eenmaal ja gezegd, dan heb je vaak het gevoel er niet meer onderuit te kunnen, dus dan maak je er maar het beste van...

Op deze manier gaan veel mensen keer op keer over hun eigen grenzen. De meesten beseffen het wel, maar weten domweg niet wat ze eraan moeten doen. Vaker nee zeggen? Dat nemen ze zich wel voor, maar elke keer als er weer zo’n vraag komt, is het toch weer makkelijker om ja te zeggen. Je neemt je vast voor om de volgende keer voet bij stuk te houden, maar gebeurt helaas precies hetzelfde. Nee zeggen voelt als iemand een klap in het gezicht geven en dat wil je niet. Dus je zegt ja en je ziet wel hoe je het oplost…

Vraag een pauze

Toch zien we – de laatste tijd zelfs meer dan ooit – heel veel mensen die zichzelf uithollen door steeds opnieuw tegen zichzelf in te gaan. 
Maar nee zeggen is minder moeilijk dan je misschien denkt. Je kunt het namelijk doen in stapjes. En het allerbelangrijkste is dat je begint met NOOIT meer meteen je antwoord te geven. Als je van jezelf weet dat je vaak te snel ja zegt, maak er dan een gewoonte van om, als iemand je iets vraagt, eerst om een denkpauze te vragen. 

Het hoeft niet op een manier waarin al een mogelijke afwijzing doorklinkt

En dat hoeft zeker niet op een manier waarin al een mogelijke afwijzing doorklinkt (‘nou, dat weet ik nog niet hoor…’). Dat is helemaal niet nodig, want je weet het immers nog niet. Je hebt gewoon bedenktijd nodig.
Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Dat klinkt ontzettend leuk, ik zal in de agenda kijken of me dat gaat lukken, dus ik kom er morgen even op terug.’
Of, op je werk: ‘Ja, dat is zeker iets dat moet gebeuren. Ik ga kijken of ik er ruimte voor kan maken en dan laat ik het weten.’

Vriendelijk nee zeggen

Vanaf het moment dat je op een vriendelijke manier om bedenktijd hebt gevraagd, kun je rustig nadenken, of liever navoelen, of jij inderdaad wel ruimte hebt voor het gevraagde. Of jouw ‘misschien’ uiteindelijk een nee wordt of toch een ja. Zeker als je er nog een nachtje tussen laat zitten, is het vaak niet moeilijk om tot het juiste antwoord te komen voor jezelf. En is dat antwoord nee, dan zeg je dat de volgende dag op dezelfde vriendelijke manier.

Zo kun je rustig navoelen of je wel ruimte hebt voor het gevraagde

Zoiets als: ‘Ik heb even gekeken, maar jammer genoeg gaat het mij toch niet lukken, sorry als ik je teleurstel.’ Alle kans dat de ander het veel beter oppakt dan jij had verwacht.
Doordat jij je zelf de rust hebt gegund om erover na te denken, heeft de ander namelijk ook de ruimte gekregen om zich erop in te stellen dat het antwoord ook nee kan zijn. 
En hij of zij zal zich waarschijnlijk ook niet zo snel gepasseerd voelen, want je hebt hem of haar (én de vraag) wel serieus genomen door er over na te denken.