Organisch huishouden

Het huishouden is een regelmatig terugkerend onderwerp in de relatiecoaching. Niet om uitgebreid te behandelen, maar meestal als voorbeeld van de ene partner om aan te geven dat de ander in gebreke blijft.

“Ze begon gewoon ergens
en zag wel waar ze uitkwam”
 

Voorheen ging het dan vooral om het bekende cliché dat een vrouw vond dat haar mannelijke partner meer in het huishouden moest doen. Maar de laatste tijd horen we het ook vaak andersom. Vooral als een stel heeft besloten dat de vrouw, na het krijgen van kinderen, wat minder gaat werken. In dat geval kan de man soms behoorlijk gepikeerd zijn als het huis dan niet op en top is als hij ’s avonds thuis komt. ‘Ik werk de hele dag keihard voor mijn gezin’, is dan de redenering, ‘en dan mag ik toch op zijn minst verwachten dat ik in een schoon en opgeruimd huis kom?’

De vrouw op haar beurt, doet dan haar best uit te leggen dat het zorgen voor kinderen én daarnaast zorgen dat het huishouden op rolletjes loopt, misschien wel meer inhoudt dan haar man of vriend denkt. Eigenlijk voelt ze niet voldoende waardering voor wat ze doet.
En nu gaat het in het voorbeeld toevallig over een man-vrouw-relatie, maar hetzelfde kan uiteraard spelen in relaties tussen twee mannen of twee vrouwen.

Patronen

Of het nu om het huishouden gaat of iets anders, voor ons is de inhoud van het probleem niet belangrijk. We gaan niet met stellen in discussie over hoe ze het huishouden moeten doen of hoe ze bijvoorbeeld hun kinderen zouden moeten opvoeden. Maar we zien door dit soort ‘conflicten’ wel meteen de patronen die erachter zitten. In dit geval, hebben beide partners waarschijnlijk last van hun drijfveer ‘behoefte aan erkenning en waardering’, zoals wij dat noemen. Beiden voelen zich niet of onvoldoende gezien of gewaardeerd door de ander om de bijdrage die zij leveren aan het gezinsleven. En vaak ligt in die behoefte aan erkenning en waardering, de sleutel voor een oplossing. Wat kun je (beiden) doen om de ander wel dat verlangde gevoel van erkenning te geven? En die oplossing hoeft niet per se in het onderwerp van discussie te liggen, in dit geval dus het huishouden.

Kind zijn

Wij zeggen altijd: als er iets wringt, dan word je óf geprikkeld in één van je drijfveren (je aangeleerde eigenschappen) óf je wordt beperkt in één van je missie-eigenschappen (je aangeboren eigenschappen die horen bij jouw persoonlijke missie in dit leven). Zo hadden we ook een keer een stel aan tafel van wie de man, net als in de zojuist beschreven situatie, aangaf ’s avonds in een opgeruimd huis te willen komen. Hij werkte immers al hard genoeg. Ook deze man wilde graag wat meer erkenning voor wat hij inbracht, maar bij zijn vrouw zat het anders. In tegenstelling tot wat we vaker zien, voelde zij zich geen slachtoffer van de situatie. Met een glimlach vertelde ze dat ze deed aan ‘organisch huishouden’. Ze begon gewoon ergens en zag wel waar ze uitkwam. Zo leidde het ene klusje haar naar het andere en zo deed ze de ene dag een heleboel en de andere dag lekker niks. Zo lang ze gewoon deed wat er op haar pad kwam, en geen plannen maakte, had zij het naar haar zin.
Typisch iemand met de ‘missie-eigenschap’ kind zijn. En missie-eigenschappen zijn er niet om af te leren, want dan kom je aan iemands eigenheid. In dit geval ligt de oplossing dus in de vraag: hoe kun je het zo doen dat de man zich gezien voelt zonder zijn partner te beperken in één van de missie-eigenschappen die haar juist zo uniek maken?