Vader op een fiets: Over verbroken familiebanden

Zondag hoorden wij op radio 2 voor het eerst het lied ‘Vader op een fiets’, gezongen door Richard Groenendijk. Ik herkende in de tekst meteen de stijl en het taalgebruik van Robert Long. En dat bleek ook te kloppen.

Het lied, dat gaat over het verbroken contact tussen een vader en een zoon, werd bij de afkondiging ouderwets genoemd. Het had immers (waarschijnlijk) te maken met de homoseksualiteit van Robert Long. Een onderwerp waar tegenwoordig heel anders naar wordt gekeken, gaf de presentator aan, terwijl hij verwees naar de Gay Pride, dat weekend.

Maar of de aanleiding nu homoseksualiteit is of iets anders, onbegrip tussen ouders en kinderen is nog steeds aan de orde van de dag. Wij merken het regelmatig in de coachingsgesprekken. Vaak is er nog wel contact maar niet van harte en soms is het contact, net als in het lied, helemaal verbroken.

Verwachtingen

Of het contact met je ouders (en de rest van je familie) goed is, of goed voelt, heeft alles te maken met verwachtingen. Verwachtingen van jouzelf richting je familie maar ook de manier waarop jij omgaat met de verwachtingen van je familie richting jou.

In hoeverre laat je je daardoor leiden? In hoeverre beperken die verwachtingen jou? Hoeveel ruimte voel jij om helemaal jezelf te zijn en hoeveel ruimte geef jij je familieleden om helemaal zichzelf te zijn?

Contact verbreken

Het contact met je naaste familie verbreken is iets anders (en veel ingrijpender) dan bijvoorbeeld een vriendschap die voorbijgaat. Bewust het contact verbreken slaat vaak wonden aan beide kanten. Wonden die vaak nooit meer echt helemaal genezen.

Is er veel onbegrip tussen jou en (één van) je ouders of andere naaste familieleden? En voel je je daardoor vaak beperkt in je handelen? Dan kun je ook besluiten te leren omgaan met de emoties die daaruit voortkomen, zonder de band te verbreken. Dat is misschien toch het overwegen waard, mocht je in zo'n situatie zitten.