De vuilnisman en de burgemeester

Mijn hele leven vraag ik mij al af waarom vuilnismannen minder verdienen dan bijvoorbeeld burgemeesters...

Een vuilnisman ruimt onze troep op, staat ’s morgens voor dag en dauw op om een hele dag keihard te werken en stelt zich daarnaast vaak ook nog eens beschikbaar om, als het vriest, in het holst van de nacht uit bed te worden gebeld om te komen strooien. We kunnen geen week, misschien zelfs wel geen dag zonder onze vuilnismannen (en —vrouwen).

Een week zonder burgemeester daarentegen, is geen enkel probleem! Die kunnen we ook wel twee weken missen, of misschien wel een maand of een jaar...

Ook al mijn hele leven, hoor ik mensen zeggen dat het ‘terecht is dat ze meer verdienen dan een ander, omdat ze er hard voor hebben gestudeerd’.

Tja, denk ik dan altijd, ook ík had het voorrecht te mogen studeren. Maar dat werd wel grotendeels gefinancierd door de staat. Het waren vier heerlijke jaren waarin ik naast af en toe blokken, vooral ook veel plezier maakte met andere studenten.

Al het werk dat ik daarna ben gaan doen, was leuk en misschien ook wel nuttig, maar ik heb me nooit onmisbaar gevoeld. Net als de burgemeesters onder ons, heb ook ik altijd werk gedaan dat wel een tijdje kon blijven liggen. Niemand wordt er minder van als een tekst later af is of een training een paar weken wordt uitgesteld.

Dit in tegenstelling tot de vuilnisman of bijvoorbeeld de schoonmaker van het station. Deze mensen doen werk dat geen dag kan blijven liggen. En toch ‘verdienen’ ze beduidend minder dan al die mensen die konden of mochten studeren

Tot op de dag van vandaag snap ik niet waarom hoofdwerk hoger wordt gewaardeerd dan werk met je handen. Veel logischer lijkt het mij mensen te belonen op grond van inzet.

Zoals ik al schreef, heb ik mijn werk altijd leuk gevonden. Zo zijn we nu volop bezig met de voorbereidingen van een training voor een groep mannen die, je raadt het al, verantwoordelijk zijn voor het schoonhouden van de stad. Super belangrijk werk dus. We zien er dan ook naar uit om met ze te werken.

En — toeval bestaat toch ook niet — terwijl we bezig zijn met de voorbereiding, stuiten we in de boekwinkel op een boekje met de titel: ‘Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers’, een filosofisch relaas over precies dat vraagstuk waar ik mijn leven lang al mee worstel.

Direct gekocht dus. Heel benieuwd wat onze ‘vuilnismannen’ ervan vinden...