Je hart relativeert niet

We krijgen het vaak te horen. En in deze tijd misschien wel meer dan ooit: ‘Als ik dan kijk naar wat ik allemaal wel heb, dan mag ik mijn handen dichtknijpen’. 
Relativeren is in onze maatschappij een schoon goed. Om je heen kijken hoeveel ‘erger’ het is bij anderen en jezelf vertellen dat jij het dan nog helemaal niet zo slecht getroffen hebt.

In je hoofd

Een moderne variant op relativeren is omdenken. Een ludieke manier om anders naar de zaken te kijken. Maar het woord zegt het al: het is een vorm van denken. En net als bij relativeren, vindt het proces volledig plaats in je hoofd. Je richt je op de feiten, op de inhoud van het probleem, en gaat er vanuit dat door het oplossen van het probleem, of door het bijstellen van je verwachtingen, automatisch jouw gevoelens en stemming mee veranderen.
Nu willen we niet beweren dat de weg via je hoofd niet werkt, maar we weten uit ervaring dat het effect op je gemoed slechts voor de korte termijn is. Pure blijheid, het echte gevoel van geluk, huist in je hart en niet in je hoofd. En dat kun je ook niet via je hoofd bereiken.

Emoties en gevoel

Als wij het in de coaching of tijdens een lezing hebben over de drie hoofdemoties (ofwel de drie b’s) bang, boos en bedroefd, is er altijd wel iemand die zegt dat we er één zijn vergeten en dat is blij. Toch staat die bij ons bewust niet in het rijtje emoties omdat wij blijheid niet zien als een emotie maar als een gevoel.
Emoties staan altijd in verbinding met je gedachten terwijl gevoelens uit je hart komen.
Movere is Latijn voor bewegen en de e ervoor staat voor ‘naar buiten’. En dat is ook wat emoties doen, ze willen er altijd uit, ze zijn voortdurend in beweging. Terwijl een gevoel als liefde of blijheid zich heel stil, diep onder de oppervlakte van die woeste golvende zee bevindt.
Sterker nog, een bepaalde innerlijke blijheid is daar altijd, maar je voelt hem pas als die storm van emoties en gedachten aan de oppervlakte (eindelijk weer eens) gaat liggen.

Blije gedachten

We zijn het zo gewoon gaan vinden dat ons hoofd voortdurend vol is met gedachten, dat we het ook best logisch vinden klinken dat je om blij te worden simpelweg blije gedachten nodig hebt.
Toch kun je jezelf niet blij denken. Jezelf boos, bedroefd of bang denken daarentegen, gaat geweldig goed. Dat doet een groot deel van de mensen de hele dag (en soms ook ‘s nachts). Je laat alles wat er mis ging die dag in gedachten nog eens de revue passeren of je neemt in gedachten alvast de dag van morgen door en voor je het weet, gaan je emoties met je aan de haal. En probeer op zo’n moment maar eens om jezelf blij te denken!

In de huidige tijd ben je een gelukkig mens

als je geleerd hebt om te leven in het nu

Die diepe innerlijke blijheid, dat stille gevoel van geluk, ervaren we niet door onze donkere gedachten simpelweg door lichte te vervangen. Die blijheid ervaren we pas als we in staat zijn om, in elk moment, simpelweg te aanvaarden wat er is. Alle emoties, dus boosheid, verdriet en ook angst, waaien weer over. Als je ze daar tenminste de kans voor geeft en ze niet zelf probeert weg te duwen. Even uit de tijd stappen, niet denken aan het vorige of het volgende moment. Alleen nu even voelen wat er is. Je hoeft er niets mee te doen want het gaat vanzelf weer over.  Je bent in het nu en daardoor automatisch in je hart. Terwijl relativeren, net als (om)denken, altijd verbonden is met tijd. Je hart relativeert niet, je hart staat alleen toe wat is, op dit moment.
En in de huidige tijd, de situatie waarin onze maatschappij ons nu bevindt, ben je een gelukkig mens als je geleerd hebt om te leven in het nu.