Boek Leven in balans en gewoon gelukkig zijn Ontdek ons boek: Leven in balans en gewoon gelukkig zijn

Kerst in je hart

Ik ben Rooms Katholiek opgevoed. Helemaal niet streng hoor. Naar de kerk gaan was meer een gewoonte, en het hoefde ook lang niet altijd. Maar ik was gek op zingen, dus ik zat al jong op het kinderkoor. En ik kon niet wachten tot ik vijftien was en bij het jongerenkoor mocht, want dan zong je veel mooiere liedjes. Ik kende het hele repertoire al lang voor die tijd uit mijn hoofd.

Tot ik op mijn tweeëntwintigste Zwolle verruilde voor Alkmaar, is het jongerenkoor voor mij heel belangrijk geweest. Het bood een veilige plek, een plek waar ik me thuis voelde en gekend.
Met kerst zongen we maar liefst twee keer: in de kerstnacht én op eerste kerstdag. En na de nachtmis aten we kerstbrood met het koor. Nog even met elkaar dat kerstgevoel delen, voordat je weer naar huis ging.

Het samen delen van muziek én de vriendschap van de andere koorleden, raakte iets in mij aan waar ik heel blij van werd. Tijdens de diensten, de repetities en de gezamenlijke weekends, regen de momenten van ontroering en grote lol zich aaneen. Ik ervaarde er pure liefde en dat gevoel ligt tot op de dag van vandaag in mijn hart besloten.

Kerstgevoel

Jarenlang heb ik met veel plezier het huis versierd met kerst. Ik had de kerststal van mijn opa en oma meegekregen en met veel liefde zette ik elk jaar alle beeldjes weer neer in en rond de stal. Naar de kerk ging ik niet meer, maar ik draaide wel graag mooie kerstmuziek.
Het was op een gegeven moment een gewoonte geworden dat de hele familie op kerstavond bij ons kwam eten en ondanks ons kleine huisje, bleven ze meestal ook nog allemaal slapen.

Maar tradities veranderen en het kerstgevoel blijkbaar ook. We kregen steeds minder behoefte om ieder jaar opnieuw die grote en nog altijd groeiende berg met kerstspullen voor de dag te halen. Soms leek het net alsof we ze gisteren pas hadden opgeborgen...
Daarbij kwam dat ik steeds meer begon te twijfelen aan de waarachtigheid van het kerstgevoel. Want wat is het kerstgevoel in wezen?
Voor mij is dat het diep in je hart voelen van pure liefde en vrede met al wat is.
Dat gevoel ervaren wij nagenoeg dagelijks. Niet continu, maar zeker wel momenten. En dat is mede te danken aan het feit dat we altijd zorgen voor de nodige balans in ons leven.

Tijd met geliefden

Tijdens onze trainingen, in de coaching en relatiecoaching, krijgen we vaak te horen dat mensen meer tijd samen willen doorbrengen, met hun geliefden en familie. Vaak lukt dat veel te weinig naar hun smaak. Ze hebben het gevoel dat ze het hele jaar door geleefd worden. Maar met kerst lukt het op de één of andere manier altijd wel. Dan móet het ook wel lukken, want niet samen zijn met kerst lijkt wel een doodzonde.

Pas zei iemand die middenin een relatiecrisis zat en eigenlijk heel graag meer tijd wilde doorbrengen met haar partner: ‘Ik heb mijn schoonvader maar weer voor de kerst uitgenodigd. Ik kan helemaal niet met hem opschieten, maar mijn man doet het niet en je kunt die man toch niet alleen laten zitten met kerst?’
We konden ons levendig voorstellen hoe die kerst eruit ging zien. Zowel de man als de vrouw zou die dagen op de tenen lopen. En dat zou de relatie, die al erg onder druk stond, zeker geen goed doen.

En wat te denken van de grote groep mensen die zich het hele jaar laten leiden door hun agenda? Afgelopen weekend lazen we een interview met Marco Borsato over kerst. Hij gaf aan dat dat ongeveer het enige moment in het jaar was dat de hele familie bij elkaar kon zijn, inclusief de oma’s. Voor hem was dat heel belangrijk. De rest van het jaar lukte het niet vanwege alle drukke agenda’s, maar met kerst werd er tijd voor vrij gemaakt.

Alles goed met kerst

Met kerst moet even alles goed zijn. Alleenstaanden hoeven even niet alleen te zijn en daklozen krijgen een keer een goede maaltijd. We doen er zelf nota bene aan mee. Al jaren sponsoren we het kerstdiner van de opvang voor dakloze verslaafden in Alkmaar. Dat was overigens niet ons eigen idee. Wij wilden gewoon af en toe een lekkere maaltijd laten verzorgen. De begeleiders kwamen met het idee voor de maaltijd met kerst maar wat ons betreft had het ook in de zomer gekund.

De afgelopen dagen hebben wij ons, al deze dingen op een rijtje zettend, afgevraagd hoe het eigenlijk met ons mensen in het ‘welvarende’ deel van de wereld gesteld is. Hoe komt het dat we dat wat we werkelijk wensen voor onszelf het hele jaar uitstellen tot de kerst? Hoe komt het dat we maar één of twee van die 365 dagen in een jaar vrijmaken voor dat waar we het hele jaar naar verlangen? En als het moment dan eindelijk daar is, dan zijn er maar weinig mensen die er ook echt zo van genieten als ze al die maanden hadden gehoopt.

Want de spanning die soms een heel jaar lang is opgebouwd, op je werk, tussen familieleden, of gewoon in je hoofd, die valt niet op commando weg. Sterker nog, als er ook nog druk op staat dat dat ene spaarzame moment met elkaar wél zo gezellig mogelijk moet zijn, dan neemt de spanning alleen maar toe.

Valkuil

Een tijd lang namen wij genoegen met het argument dat je juist met de kerst iets moest doen dat een goed gevoel geeft, omdat het er anders helemaal niet van kwam. Inmiddels krijgen we steeds meer het gevoel dat dat nou nét de valkuil is. Want in feite zeg je daarmee dat het oké is om er de rest van het jaar niet aan toe te komen.

Wat als je het nu eens om zou keren?
Je viert feest elk moment dat er iets te vieren valt.
Je ontmoet je geliefden wanneer je daar behoefte aan hebt.
Je zoekt de vrede in je hart op, zodra je verlangen voelt naar rust.
En je maakt je huis gezellig zodat je elke dag van de sfeer kunt genieten.
En met kerst? Dan doe je gewoon waar je op dat moment zin in hebt. Feest vieren, geliefden ontmoeten, vrede ervaren, je huis versieren, of gewoon lekker helemaal niks.
Omdat niet de kalender maar jij zelf bepaalt waar jij wel bij vaart.
Want het werkelijke kerstgevoel, dat gevoel van pure liefde en innerlijke vrede, zit niet in de kerstboom maar in je hart.