Over grenzen…

We zeggen het vaak zo makkelijk: je moet leren om beter je grenzen aan te geven. Maar zo eenvoudig is dat vaak helemaal niet. Daarbij komt dat het ook niet erg aantrekkelijk klinkt. Als je je grenzen aangeeft, roep je eigenlijk ‘ho!’ tegen de ander en dat voelt niet altijd fijn. Zeker niet als je iemand bent die stiekem toch ook wel aardig gevonden wil worden. 

Vandaar dat wij het liever hebben over het belang om goed te zorgen voor jezelf en je eigen ruimte. Dat is lief zijn voor jezelf en niet per definitie onaardig zijn voor de ander. Als jij jezelf de ruimte gunt die je nodig hebt en dat laat zien door te zijn wie je in wezen bent; als je jouw eigenheid weet uit te drukken in alles wat je doet, dan hoef je je helemaal niet druk te maken om die grenzen. Dan staan jouw grenzen als een huis en zullen anderen veel minder snel geneigd zijn om ze te overschrijden.

Als je goed voor je eigen ruimte zorgt,
staan jouw grenzen als een huis

Maar wanneer gaat iemand nou eigenlijk over jouw grenzen? Of wanneer overschrijd je ze zelf? Niet iedereen is zich daar altijd even bewust van. Daarnaast gebeurt het ook heel vaak dat je er pas achter komt als het al gebeurd is. En dan is het voor je gevoel meestal te laat om er nog iets aan te doen. (Dat is het trouwens nooit, want je mag altijd ergens op terugkomen!)

Herken je dit?

Hieronder enkele situaties die herkenbaar kunnen zijn als je je grenzen niet kent en dus niet zorgt voor je eigen ruimte.

o    Je vindt het lastig om keuzes te maken. ‘Het maakt mij niet uit’, krijgt je omgeving vaak te horen.
o    De behoefte aan erkenning en waardering (één van de meest voorkomende drijfveren of aangeleerde eigenschappen) is bij jou sterker dan gemiddeld aanwezig.
o    Je hebt vaak pas te laat door dat je grens al overschreden is en krijgt dan eerst een paniekgevoel dat overgaat in een gevoel van ‘laat maar’.
o    Je bent vaak geneigd je ergens bij neer te leggen omdat je het gevoel hebt dat er toch niets aan te veranderen valt.
o    Je hebt meestal wel begrip voor de mensen die jouw grenzen overschrijden. Je weet dat ze het vaak niet zo bedoelen. Voor jou een reden om niet voor jezelf in actie te komen.
o    Je weet niet goed wie je werkelijk bent en hebt de neiging als het ware met anderen te versmelten (vaak als je meer dan gemiddeld gevoelig bent)

Hoofd of hart?

Nu kun je heel erg je best doen om je grenzen te bewaken, uit angst dat ze worden overschreden. Maar je kunt er ook voor kiezen om die grenzen te vergeten en voortaan gewoon goed voor je eigen ruimte te zorgen. Gewoon omdat je weet dat je het waard bent. Het belangrijkste verschil is de bron waar het uit voortkomt. Je grenzen bewaken uit angst dat ze worden overschreden, komt voort uit je denken, dus uit je hoofd.
Terwijl goed voor jezelf en je eigen ruimte zorgen voortkomt uit je hart. Je doet het uit liefde voor jezelf, omdat je je bewust bent van wie jij bent en wat jij nodig hebt om er optimaal te zijn voor jezelf én voor de mensen om je heen.

Als je kiest voor de benadering vanuit je hart, geef je erkenning aan jouw eigenheid, dan heb je waardering voor diegene die jij werkelijk bent. Dan roep je anderen geen halt toe, maar geef je op een liefdevolle manier aan welke ruimte jij nodig hebt om jouw missie te kunnen volgen. En daar kunnen anderen alleen maar een voorbeeld aan nemen.