Boek Leven in balans en gewoon gelukkig zijn Ontdek ons boek: Leven in balans en gewoon gelukkig zijn

Alles in Balans

Voorrang voor me time

‘Wacht nooit met jezelf’. Deze tekst staat op een tegeltje van kunstenares en vriendin Anna Anuka Mul. Het hangt in onze coachingsruimte omdat we mensen er regelmatig op moeten wijzen dat dat precies is wat ze doen: wachten met zichzelf. Wij hebben allebei lering kunnen trekken uit een vorige relatie waarin we, te lang, onszelf in de wachtstand hadden gezet. Met als gevolg dat ons lichtje nauwelijks meer kon schijnen. En als we één ding zeker wisten toen we samen verder gingen, was het: dát nooit meer!

Als mens in deze maatschappij hebben we vaak de neiging om alles voorrang te geven op onszelf, zolang het dagelijks leven van werk, gezin, familie en vrienden maar een beetje door kan blijven draaien. Intussen wacht je met jezelf tegen beter weten in. Wachten op de trein heeft nog zin. Die komt uiteindelijk (meestal) wel opdagen. Maar wachten met jezelf is een ander soort wachten. Het is wachten zonder resultaat of beloning. 

"Vaak oogst je veel bewondering als je veel doet voor anderen en zelfs jezelf opzij zet"

Die beloning is er wel voor de korte termijn, dat wel! Vaak oogst je veel bewondering als je zoveel doet voor anderen en zelfs jezelf opzij zet om dingen voor elkaar te krijgen. Maar uiteindelijk ben je jezelf aan het uitputten en wordt het steeds moeilijker om jouw licht te laten schijnen.  

Tijd voor me time

Het is ook niet makkelijk in deze samenleving om echt die momenten voor jezelf te nemen en eigenlijk is iedereen zich daar wel van bewust. Pas was Judiths telefoon kapot. Eén van de reacties via sociale media was dat het misschien een signaal was om me time te nemen. Best opmerkelijk natuurlijk dat mensen er al vanuit gaan dat je daar nooit aan toekomt. Gelukkig hebben wij ons eigen geluk en welzijn al jaren bovenaan staan en zorgen wij elke dag voor voldoende tijd en ruimte voor onszelf.

Rustig de dag opstarten...

Dat begint al met ’s morgens rustig de dag opstarten. Even bijkomen met een kopje thee en een ontbijtje. Al slaan we dat ontbijtje ook wel eens over. Maar die tijd voor onszelf korten we niet in. Het eerste uur nadat we wakker zijn, gaan onze beeldschermen in principe niet aan. Verder zorgen we elke dag voor minstens één ruime koffiepauze en voldoende tijd om gezond te lunchen en liefst nog een stukje te wandelen. In de avonduren plannen we zo weinig mogelijk. Dan nemen we de tijd om rustig de dag af te sluiten. Om dingen te doen waarvoor ons brein niet meer hard aan het werk hoeft. Onze telefoon ligt dan meestal buiten handbereik. 
Daar tussendoor is er tijd voor werken. En we merken dat juist die pauzes maken dat we heel gefocust kunnen werken, wat een positieve invloed heeft op de productiviteit. Al is dat niet de reden dat we dit zo doen. We doen het omdat we diep van binnen weten dat ons eigen welzijn en geluk altijd voorop moeten staan.

Wachtstand

Nou hebben we ook allebei lering kunnen trekken uit een vorige relatie waarin we dat niet deden en waarin we dus allebei, te lang, onszelf in de wachtstand hadden gezet. En als je te lang niet goed voor jezelf zorgt, kun je er op een gegeven moment ook niet meer zijn voor anderen. De beker moet immers gevuld zijn om over te kunnen stromen. Daar waren we allebei goed van doordrongen toen we in het jaar 2000 met onze relatie begonnen. Toen we vervolgens 11 jaar later besloten ook onze bedrijven samen te voegen, was de naam snel gevonden: Alles in Balans. Dat was immers waar ons hele gezamenlijke leven om draaide, zowel persoonlijk als op het gebied van werk. We leven vanuit ons hart en verwelkomen wat er op ons pad komt, en daarbij zijn we voortdurend op zoek naar de juiste balans.

"Dat is voor ons ondenkbaar want we wachten niet meer met onszelf"

Voor ons is dat vanzelfsprekend. Maar dat dat niet voor iedereen geldt, merken we keer op keer. Bijvoorbeeld als we uitleggen dat we ’s avonds geen coaching bieden omdat, zeker na een intensieve werkdag, het energieniveau zowel bij ons als bij de coachingsklant niet meer op zijn hoogst is. En hoe vaak we niet te horen krijgen dat mensen het zo druk hebben dat ze niet aan lunchen zijn toegekomen… Dat is voor ons ondenkbaar. Want we wachten niet meer met onszelf. En ja, dan zijn er zeker andere dingen waar we niet aan toekomen. En ook óns hoofd kan ons daar soms behoorlijk mee plagen. Maar geen haar op ons hoofd die aan die ‘me time’ wil tornen. Want we weten wat er gebeurt als je te lang wacht met jezelf.